هنر روان‌درمانی

باید خواند؛ هرچه بیشتر، بهتر. زمانی که تصور کنیم به حد کافی می‌دانیم کارمان تمام است. علم آبی است که هرچه بیشتر بنوشی، تشنه‌تر می‌شوی. تشنگی اصیلی که در ژرفای سرت انسانی جای دارد. اما این تمام قصه نیست. دانش در هر رشته‌ای که باشد زمانی منجر به خلاقیت می‌شود که با هنر بیامیزد. علم تار است و هنر، پود. و علم بدون خلاقیت، مکتوبات بایگانی‌ شده‌ای است، عقیم و تنها. روان‌درمانی و به‌خصوص نوع تحلیلی آن، هنری بس ظریف است که خواننده این سطور با مطالعه کتاب، بهتر می‌تواند آن را احساس و درک نموده و به آن انس گیرد. دکتر آنتونی استور گرچه در مکتب یونگ روانکاوی را آموخت، اما همانگونه که در مقدمه کتاب آورده، متأثر از بسیاری از مکاتب روانکاوی است.